ÜMİT ŞİMŞEK
Bir çiçek bir mektuptur.
Allah’ın adıyla başlar.
Onun lûtfuyla gülümser.
Onun san’atını anlatır.
Onun rahmetini müjdeler.
Okumasını bilen, o mektubu bütün incelikleriyle okur.
•••
Bir kuş bir mektuptur:
Canlanmış ve dile gelmiş bir mektup.
Allah’ın adıyla başlar.
Onun kudretiyle uçar.
Onun rahmetini şakır saatler boyu.
Onu kimse gamlı ve kederli göremez. Güneşin doğuşunda ve batışında sevinç çığlıklarıyla ilân eder âleme:
Kimdir onu yaratan ve yaşatan? Kimdir onu besleyen ve büyüten? Kimdir onu bir sevgi yumağı haline getiren? Kimdir onun sevinç çığlıklarıyla gökkubbeyi çınlatan?
Dinlemesini bilen, o mektubun kimden geldiğini bilir, neyi anlattığını anlar.
•••
Bir yıldız bir mektuptur.
Her gece semâ nice mektuplarla yaldızlanır.
Onlardan her biri Allah’ın adıyla başlar.
Her biri bir milyon dünya büyüklüğündeki o dehşetli alev kürelerini kudretine boyun eğdirenin kim olduğunu anlatır.
Her biri birer küçük cehennem demek olan o yıldızlarla gökyüzünün güzel yüzünü sessizce güldüren kim olduğunu bildirir.
Görmesini bilen, o muhteşem tabloda rahmetin tebessümünü görür.
•••
Her varlık bir mektuptur.
Okuyan, gören ve işiten, her varlıkta bir dünya bulur.
Dünyanın anlattığını, her varlık binlerce dille anlatır ona.
Nakış nakış gösterir, renk renk gülümser, sessiz çığlıklarla çınlatır yeri ve gökleri:
“Lâ ilâhe illâ Hû” diye.